O άνθρωπος καταπέλτης
5 Μαρτίου 2014 § Σχολιάστε
Υπάρχουν συστήματα, διατάξεις, θεωρίες, τακτικές, αναλύσεις, ανάποδες πυραμίδες και κανονικές πυραμίδες, μπλοκάκια, σημειώσεις, overlap και box to box, δεκάρια, εννιάρια και ψευτοεννιάρια, υπάρχουν τα φάουλ, τα κόρνερ, τα πέναλτι, τα πλάγια άουτ και υπάρχουν και τα πλάγια άουτ του Ρόρι Ντέλαπ. Σόρι, υπήρχαν. Ο Ιρλανδός μέσος έκοψε τη μπάλα πριν από λίγο καιρό, στα 37 του, αφήνοντας πίσω τον μύθο του καλύτερου εκτελεστή πλάγιων άουτ που γνώρισε αυτός ο κόσμος.
Η παρουσία του σε μια ενδεκάδα απαιτούσε από την αντίπαλη ομάδα να αμύνεται σε κάθε πλάγιο από τη μέση και κάτω σαν να είχε παραχωρήσει κόρνερ. Τεράστιος μπελάς. Οι εκτελέσεις του θεωρούνταν μάλιστα πιο επικίνδυνες από κόρνερ – υπάρχουν ιστορίες όπου η αμυνόμενη ομάδα παραχώρησε κόρνερ ενώ η μπάλα κυλούσε προς το πλάγιο ενώ συχνά οι αναπληρωματικοί που προθερμαίνονταν βρίσκονταν όλως τυχαίως κάπου από πίσω του για να του κόψουν την φόρα.
Ο Ντέλαπ είχε την ικανότητα να πετάει τη μπάλα μέχρι και 40 μέτρα μακριά και μάλιστα χωρίς καμπύλη αλλά με δύναμη, δίνοντάς της μια ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα – στα σχολικά του χρόνια είχε καλές επιδόσεις στον ακοντισμό, κλασική περίπτωση μάθε τέχνη κι άστηνε. Τέλος πάντων, η μπάλα έφευγε από τα χέρια του και έφτανε στην αντίπαλη περιοχή με τέτοιο τρόπο ώστε ένα δικό του πλάγιο μπορούσε να αποτελέσει κανονικά και συστηματικά μέρος των επιθετικών τακτικών της ομάδας του. Ειδικά στα χρόνια της Στόουκ (2007-2013), στα παιχνίδια μέσα στο Μπριτάνια υπήρχαν παραταγμένα ball boys στην πλάγια γραμμή τα οποία αντί για μπάλες κρατούσαν πετσέτες ώστε να μπορεί ο Ντέλαπ να σκουπίζει την μπάλα και την εκσφενδονίζει όσο καλύτερα γίνεται.
Το 2008, η Στόουκ κέρδισε την Άρσεναλ (αχ, βρε Αρσέν, όλα σε σένα συμβαίνουν) με δυο γκολ-ασίστ από ισάριθμα πλάγια του Ντέλαπ. Ο Βενγκέρ τότε είχε πει ότι είναι μια καλή ευκαιρία να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να καταργηθεί το πλάγιο άουτ όπως το ξέρουμε σήμερα και να αρχίσει να εκτελείται με τα πόδια. Ως ένα σημείο ο ρομαντικός Αλσατός έχει ένα πόντο καθώς οι τόσο ειδικές δεξιότητες αφαιρούν από την αίγλη του ομαδικού αθλήματος. Είναι δηλαδή ηθικά (;) κάπως άδικο να προσπαθεί η Άρσεναλ να σκοράρει έχοντας αλλάξει 419 πάσες και έχοντας σχηματίσει 17 ισοσκελή τρίγωνα και μετά να έρχεται ένας τύπος με υπερφυσικά γυμνασμένα μπράτσα χαρίζοντας «εύκολα» γκολ στην ομάδα του.
Δεν υπάρχουν (ή δεν βρήκα) στοιχεία για τον αριθμό των ασίστ ολόκληρης της καριέρας του και ακόμα περισσότερο τον αριθμό των γκολ που προέκυψαν έπειτα από σχετική αναμπουμπούλα που προκλήθηκε στην περιοχή από δικά του πλάγια. Εκτός από τα πλάγια ο Ντέλαπ υπήρξε ένα τίμιο χαφ των βρετανικών γηπέδων, τίποτα πολύ σπουδαίο, έπαιξε με την Ιρλανδία 11 φορές αλλά δεν είναι ότι θα τον συζητούσαμε τώρα για κανέναν άλλο λόγο. Αξίζει όμως, νομίζω, να κάνουμε λόγο για την τελευταία brand κίνηση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μετά το πέναλτι του Πανένκα, την «στροφή» του Κρόιφ, το «bunny hop» του Κουατεμόκ Μπλάνκο και διάφορα άλλα, είναι ώρα να αναγνωρίσουμε και επισήμως το «πλάγιο Ντέλαπ», το χτύπημα του ανθρώπου καταπέλτη.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
Σχολιάστε