Την Κυριακή είμαστε Αμπερντίν
12 Μαρτίου 2014 § Σχολιάστε
Στο Νησί τα πράγματα είναι απλά: η συγκυρία αποφασίσει για σένα. Αυτή ορίζει το μέρος όπου θα γεννηθείς και αυτόματα την ομάδα που θα υποστηρίζεις. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, μερικοί είναι πιο τυχεροί από άλλους. Ο διπλανός τράβηξε λαχνό που έγραφε «Λίβερπουλ», σε εσένα όμως έτυχε «Αμπερντίν». Και το Αμπερντίν μπορεί να σημαίνει εκατομμύρια πράγματα για τη ζωή σου και πώς αυτή θα εξελιχθεί, αλλά αν περιοριστούμε στο ποδόσφαιρο σημαίνει σίγουρα ότι έχεις μάθει να ζεις χωρίς τη χαρά κατάκτησης τίτλων, έχεις μάθει να αντέχεις τις βαριές απογοητεύσεις, έχεις αποδεχτεί ότι οι μεγάλες στιγμές της ομάδας ήταν πριν 30-35 χρόνια και μάλλον δεν πρόκειται να επαναληφθούν και εσύ υπήρξες (ή δεν υπήρξες) αρκετά τυχερός ώστε να τις προλάβεις, έχεις πάψει να ενοχλείσαι από το γεγονός ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μνημονεύει αυτές τις επιτυχίες μόνο και μόνο επειδή στον πάγκο καθόταν ο Σερ Άλεξ, δηλαδή ο άνθρωπος που επηρέασε το ποδόσφαιρο όσο λίγοι, και όχι κάποιος τυχαίος Σκοτσέζος γεροξεκούτης των πάγκων που ξεκίνησε την καριέρα του με μία τεράστια επιτυχία, έχεις αναρωτηθεί πώς γίνεται μέχρι και η Μπακού να τα πηγαίνει λίγο καλύτερα από την ομάδα σου στην Ευρώπη, έχεις κάνει ατελείωτες συζητήσεις στην πάμπ προσπαθώντας να θυμηθείς το όνομα του τρίτου τερματοφύλακα την σεζόν 87-88 που αγωνίστηκε σε ένα μόνο ματς κυπέλλου. Ο λαχνός σου γράφει «Αμπερντίν» και αυτή την Κυριακή συμβαίνει κάτι σπάνιο: παίζετε στον τελικό του Λιγκ Καπ με αντίπαλο την Ινβερνές, κατόρθωμα ικανό ώστε ακόμα και μετά από τρεις δεκαετίες να θυμάσαι ολόκληρο το φετινό ρόστερ.
Είναι η πρώτη φορά από το 2000 που η Αμπερντίν διεκδικεί κάποιο τίτλο, ενώ εντελώς συμπτωματικά ο συγκεκριμένος είναι ο τελευταίος που κατέκτησε το 1995. Και επειδή είπαμε ότι αυτά σπάνια συμβαίνουν είναι εύλογο 40.000 οπαδοί της να βρεθούν στις κερκίδες του Σέλτικ Παρκ ή οι φούρνοι και τα ζαχαροπλαστεία της πόλης να ετοιμάζουν λιχουδιές αφιερωμένες στην περίσταση ή οι διαχειριστές αυτού εδώ του παλαβιάρικου μπλογκ να συνθέσουν έναν ανεπίσημο ύμνο για τη συμμετοχή της ομάδας τους στον τελικό και να φτιάξουν το σχετικό βιντεάκι στο οποίο συμμετέχουν διάσημοι και μη φίλοι της ομάδας από κάθε γωνιά του πλανήτη. Τόσο όμορφο, τόσο διασκεδαστικό που λίγο έλειψε σηκωθώ όρθιος από χαρά και να το μουρμουρίζω μαζί τους.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
Σχολιάστε