Υποσημείωση στον Βαγιαδάρες
26 Ιουνίου 2014 § 2 Σχόλια
Οι νικητές προχωρούν και οι χαμένοι περνούν στο σκοτάδι. Λίγο πριν ξεχάσουμε τη συμμετοχή της Ονδούρας, ας πούμε δυο λόγια για τον πιο ενδιαφέροντα παίκτη της.
Ο Νοέλ Βαγιαδάρες είναι από αυτές τις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που τους βλέπουμε κάθε τέσσερα χρόνια. Στο ενδιάμεσο φυσικά τους έχουμε ξεχάσει –και μάλλον καλώς έχει γίνει αυτό. Μονίμως διατελών στο πρωτάθλημα της χώρας του, κερδίζει τα λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν στα γήπεδα των παγκοσμίων κυπέλλων. Κάτι όχι εύκολο. Είναι ο αρχηγός της Ονδούρας, το οποίο σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι κάθε τέσσερα χρόνια θα δίνει το «παρών» σε αυτό που 1.568.038 Έλληνες αθλητικογράφοι λένε «γιορτή του ποδοσφαίρου». Ακόμα χειρότερα, είναι ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, αγωνίζεται δηλαδή στην πιο επίφοβη θέση ώστε το κομμάτι του από την πίτα της διασημότητας να είναι γεμάτο χλεύη και ειρωνεία.
Σε αυτή τη διοργάνωση είναι αλήθεια ότι δεν τα πήγε τόσο καλά όσο το 2010, όταν πραγματοποίησε μία από τις πιο εντυπωσιακές αποκρούσεις στο Μουντιάλ στο παιχνίδι εναντίον της Χιλής και έπαιξε το ρόλο του στο χουνέρι που έστησε η ομάδα του στην Ελβετία (βεβαία σε εκείνο τον όμιλο είχαν γίνει άλλα και άλλα). Δέχθηκε οκτώ γκολ, σε κάποια από αυτά φέρει ευθύνη, με πιο χαρακτηριστικό το αυτογκόλ που σημείωσε στο ματς με τη Γαλλία. Αν και είναι κάπως άδικο να ζητάς από αυτόν, στα 37 του πλέον, να βγάζει λαγούς από το καπέλο για να διορθώνει τα λάθη μιας άμυνα που διακρίνεται για την αφέλεια και την ατσαλοσύνη της, η ετυμηγορία δεν θα είναι ευνοϊκή για εκείνον: αργός στις αντιδράσεις του, χωρίς εκρηκτικότητα, κάπως χαμένος ανάμεσα στα τρία δοκάρια. Ειδικά το τελευταίο δεν είναι ανεξήγητο.
Ο Βαγιαδάρες είναι 1.79. Μια χαρά μπόι δηλαδή, θα βλέπει άνετα στο σινεμά και σε όλες τις αγαπημένες του συναυλίες, αλλά αν είσαι τερματοφύλακας η φύση μάλλον υπήρξε τσιγκούνα απέναντι σου. Τα 179 του εκατοστά είναι λιγότερα από εκείνα οποιουδήποτε άλλου συναδέλφου στη φετινή διοργάνωση. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να θεωρείται ένας μύθος για τη χώρα του, με πολλούς τίτλους και 122 διεθνείς συμμετοχές.
Και όλα αυτά για έναν άνθρωπο που το 1997 αγωνιζόταν και ως επιθετικός. Όπως παραδέχθηκε ο ίδιος σε μία συνέντευξη του λίγο πριν το Μουντιάλ, σε ηλικία είκοσι χρονών, όταν βρισκόταν την Μοντάγουα, ο προπονητής του τον άλλαξε θέση και τον δοκίμαζε στην επίθεση. Για την ιστορία, ο προπονητής του λεγόταν Ραμόν Μαραδιάγκα και είχε το παρατσούκλι «ο πρωτόγονος». «Θα ήθελα να αγωνιστώ ως επιθετικός στο Μουντιάλ», είχε δηλώσει σε εκείνη την συνέντευξη. Αλλά μάλλον το έχει ήδη κάνει.
Το 1999 συμμετείχε στους Παναμερικανικούς Αγώνες, μια διοργάνωση που θύμιζε ολυμπιακούς αγώνες αλλά στο πιο αμερικάνικο, αφού στο πρόγραμμά της συμπεριλαμβανόταν χόκεϊ με πατίνια και όποιο άλλο άθλημα δρόμου έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινία που έβαζε κάποτε τα μεσημέρια της Κυριακής το Μέγκα. Ξέρω ότι κάνω μεγάλη παρένθεση, αλλά η μαγεία εκείνων των Παναμερικανικών θα μείνει λειψή, αν δεν επισκεφθείτε το ξεχασμένο σάιτ της διοργάνωσης, ζωντανό κειμήλιο από την ιντερνετική εποχή του χαλκού.
Πίσω στον Βαγιαδάρες, ο οποίος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο τη Wikipedia σε εκείνους τους αγώνες είχε αγωνιστεί και στις δύο θέσεις. Κάνοντας τη σχετική αναζήτηση, δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω. Στον τελικό εναντίον του Μεξικού είχε αγωνιστεί στη γνώριμη θέση του, ενώ και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας τον είχε δηλώσει ως τερματοφύλακα. Ωστόσο, προπονητής της ομάδας ήταν ο κύριος «πρωτόγονος» και αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά, αλλά μπορεί και τίποτα.
Σε μια άλλη του συνέντευξη, με όση ματαιότητα και φιλοσοφική διάθεση μπορεί να χωρέσει στις λέξεις ενός επαγγελματία αθλητή που έχει περάσει μια ολόκληρη καριέρα κάτω από τα δοκάρια, ο Βαγιαδάρες λέει το εξής:
Αν ξαναγεννιούμουν, θα γινόμουν επιθετικός. Για αυτούς είναι όλα καλά. Χάνουν ένα γκολ και δεν τρέχει τίποτα. Σκοράρουν και παίρνουν όλα τα εύσημα, παρά το γεγονός ότι μπορεί πίσω ο τερματοφύλακας να τα βγάζει όλα. Για εκείνον δεν υπάρχει καμία αναγνώριση.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
Μου μαύρισε την ψυχή η ατάκα στο τέλος.
[…] Η Γερμανία που έδειξε ότι ερχόταν; Και σε αυτό ναι. Η υποσημείωση του τουρνουά, όπως ήταν το περφόμανς του Βαγιαδάρες της Ονδούρας […]