Τι μάθαμε από την πρώτη αγωνιστική των προκριματικών του Euro 2016
11 Σεπτεμβρίου 2014 § 1 σχόλιο
Συμπεράσματα και εντυπώσεις από την πρώτη αγωνιστική των προκριματικών που είχε περίεργα αποτελέσματα, νέα δεδομένα, μερικά καινούρια και αρκετά παλιά πρόσωπα.
- Δεν θα ασχοληθούμε με την Ρανιερολογία, έχουν ήδη γραφτεί μερικά εκατομμύρια λέξεις, εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν πρόωρες και κάπως επιπόλαιες. Θα σημειώσουμε μόνο, για αρχειακούς λόγους, ότι την Κυριακή το βράδυ και μετά την σφαλιάρα στο μπάσκετ απ’ την Σερβία, σε ένα γήπεδο χωρίς κόσμο και με τον Μήτρογλου να σέρνεται στην επίθεση, ανυπομονούσαμε να ξημερώσει η Δευτέρα να πάμε για δουλειά.
- Πάλι καλά που υπήρχε και το άλλοθι ότι πρεμιέρα είναι, δεν πειράζει, κοιτάτε τι πάθανε οι Πορτογάλοι που έχασαν από την Αλβανία. Στην ζυγαριά, το κάζο των Πορτογάλων ήταν ισχυρότερο. Αν θέλουν να αποφύγουν στο μέλλον αντίστοιχες ήττες, υπάρχει ελεύθερος ένας πολύ καλός προπονητής που είναι και Πορτογάλος, που έχει εμπειρία από προκριματικά και μεγάλες διοργανώσεις και θα ήταν θαυμάσιος στο να στρώσει το τσίρκο της εθνικής της πατρίδας του. Και ξέρετε όλοι πώς τον λένε.
- Με τα νέα δεδομένα του Euro, όλοι οι καλοί χωράνε. Για την ακρίβεια, λίγο λιγότεροι από τους μισούς. Συμμετέχουν 53 ομάδες, βγάλε την διοργανώτρια Γαλλία, οι 23 χώρες παίρνουν το εισιτήριο. Από τους μεγάλους, φυσικά, δεν θα μείνει έξω κανένας. Ούτε από τους μεσαίους. Ολο το παιχνίδι θα γίνεται μεταξύ, για παράδειγμα, αν θα περάσει η Ισλανδία ή η Λετονία. Ξέρετε πώς αντιμετώπισαν οι Αγγλοι την νίκη τους στην πρεμιέρα στην Ελβετία; Ως πρόκριση. Τελείωσαν αυτοί, ξεμπέρδεψαν. Πώς να μείνουν πλέον τέταρτοι, σε έναν όμιλο έξι ομάδων, όταν κέρδισαν ήδη εκτός έδρας τον βασικό τους ανταγωνιστή; Πρόκριση, στην ουσία, με ένα ματς. Από δω και πέρα το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει πειράματα, ξεκούραση των βασικών, αδιάφορα ματς σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Σε βάθος χρόνου (ή και άμεσα) η απαξίωση των προκριματικών μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη απαξίωση των εθνικών ομάδων. Χωρίς την τριβή μέσα στη χρονιά, η εθνική μπορεί να γίνει ένα πολυτελές καλοκαιρινό χόμπι. Όπως στο μπάσκετ, που άλλοτε οι παίκτες εμφανίζονται, άλλοτε κάνουν διακοπές.
- Η τελετή μύησης του Γιβραλτάρ στην κοινωνία των μελών της UEFA περιελάμβανε μια πικρή εφτάρα από την Πολωνία. ΟΚ, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Ωστόσο περιμέναμε μια καλύτερη έδρα. Περιμέναμε να δούμε τον βράχο. Μια έδρα, τέλος πάντων, που να βρίσκεται στο Γιβραλτάρ. Έσπαγα το κεφάλι μου βλέποντας τα στιγμιότυπα τι μου θυμίζει το συγκεκριμένο γήπεδο. Και ναι, τελικά ήταν το Εστάδιο Αλγκάρβε, εκεί όπου πριν από δέκα χρόνια η εθνική έπαιξε με τους Ρώσους. Ένα γήπεδο που έμεινε άδειο κατά τα 29/30 του, με μόλις 1.600 γιβραλταριανούς να τιμούν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της πατρίδας/ περιοχής τους.
- Χωρίς την αύρα του Φαν Χάαλ, χωρίς τον Ρόμπεν και την γενικότερη μαγεία του Μουντιάλ, τα πιτσιρίκια της Ολλανδίας έμοιαζαν κάπως αδιάφορα και κατέρρευσαν στις καθυστερήσεις στην Τσεχία. Αλλά τι σημασία έχει, οι Ολλανδοί έχουν τώρα τρία ματς με Καζακστάν, Ισλανδία και Λετονία, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
- Επίσης ξεφούσκωτοι ήταν και οι Βόσνιοι που ενδεχομένως δυσκολεύονται να διαχειριστούν την κακή τους πορεία στην Βραζιλία και ακόμα ψάχνουν να βρουν τι πήγε στραβά, αφήνοντας χώρο στην Κύπρο να κάνει μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της. Σε σούπερ σταρ εξελίσσεται ο Δημήτρης Χρυστοφή της ελβετικής Σιόν.
- Μπορεί ο Μάνταλος να ήταν έκπληξη στην ενδεκάδα της εθνικής αλλά εντάξει, έχει στην πλάτη του και μερικές χρονιάς στην Σούπερ Λιγκ. Ο Μουνίρ Ελ Χανταντί, αντιθέτως, είναι ποδοσφαιριστής λίγων ημερών και να που βρέθηκε να γίνει και διεθνής στην καινούρια εθνική Ισπανίας του παλιού Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος παρεμπιπτόντως και παραδόξως δεν πλήρωσε τα σπασμένα του καλοκαιριού. Ο 19χρονος Μουνίρ, λοιπόν, ο «νέος Μέσι» της Μπαρτσελόνα, έχει μόλις δυο συμμετοχές στο Ισπανικό πρωτάθλημα και έγινε ήδη μέλος της Ισπανίας επειδή οι άνθρωποί της του τηλεφώνησαν πρώτοι, όπως αποκάλυψε ο μαροκινός πατέρας του. Αλλιώς, λέει, αν στο τηλέφωνο άκουγε αραβικά, θα κατέληγε να παίζει με την εθνική ομάδα του Μαρόκο. Ρε ποιον δουλεύετε;
- Ο Ζλάταν έχει αρχίσει να περνάει από το «είμαι ο Ζλάταν, είμαι παιχταράς και κάνω ό,τι γουστάρω» στο «είμαι ο Ζλάταν, είμαι παιχταράς, γραφικός και κάνω ό,τι γουστάρω». Ας κοιτάξει πρώτα τη μύτη του.
- Ο Τόμας Μι(ου)λερ συνεχίζει να σκοράρει σαν τρελός και να πανηγυρίζει σαν χαζός και αυτό φαίνεται να αρκεί για την Γερμανία, η οποία όμως τα χρειάστηκε από μια εξαιρετική Σκοτία, η οποία λίγο πιο ξεψαρωμένη να ήταν, θα μπορούσε να τα έχει καταφέρει πολύ καλύτερα. Φοβερός ο Στίβεν Νέισμιθ της Εβερτον που αυτή τη στιγμή μοιάζει καλύτερος κι από τον Μιραλάς και τον Λουκάκου και τον Ετό μαζί. Πολύ κρίμα για τον Ρόις.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
[…] Οι καλές ομάδες θα προκρίνονταν χωρίς να ιδρώσουν. Κι αυτό είναι κάτι που εδώ στις Πτήσεις που κόβει το μά…. Η Γερμανία, η Ισπανία, το Βέλγιο έμοιαζαν να κάνουν […]