Οι τελίτσες ανάμεσα
23 Μαΐου 2015 § 2 Σχόλια
Με αφορμή το ντοκιμαντέρ «what politica: a non political football story», ΠτΜ βάζουν σε σειρά μερικές σκέψεις τους.
Το «what politica» του Τάσου Αλευρά καταγράφει και συνοψίζει πολύ μεστά την όλη συζήτηση και τις όποιες προεκτάσεις της γύρω από το περίφημο no politica στις κερκίδες του Καραϊσκάκη. Εστιάζει σε συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά το βασικό του προτέρημα είναι ότι φωτίζει αυτή την αδιόρατη «σκόνη» που κατακάθεται πάνω τους και τα καθιστά πιο θολά και αδιαφανή. Για έναν καλόπιστο παρατηρητή είναι πιθανόν να μην υπάρχει κάποια σαφής σύνδεση ανάμεσα α) στην απόφαση των οργανωμένων οπαδών του Ολυμπιακού να μην επιτρέπουν εδώ και μερικά χρόνια την ανάρτηση πολιτικών πανό στις κερκίδες, β) τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα -και την αντιμετώπισή της από τους οργανωμένους- και γ) τη νίκη του Μώραλη στις δημοτικές εκλογές. Η επιτυχία του Αλευρά είναι ότι καταφέρνει να αναδείξει τις μικρές τελίτσες που τα ενώνουν. Δημιουργεί ένα τρίγωνο πάνω στο οποίο εφαρμόζονται όσα γνωρίζουμε για τις σχέσεις της κάθε οικονομικής ελίτ με το ποδόσφαιρο και τα ακροδεξιά/φασιστικά στοιχεία.
Το ντοκιμαντέρ είναι πολύ πλούσιο σε πληροφορίες. Επικρατούν οι φωνές των δημοσιογράφων (εμφανίζονται πέντε σε σταθερή βάση), επιλογή που λειτουργεί καλά γιατί κρατά την κουβέντα σε ένα «γειωμένο» και συγκεκριμένο επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και η αναγκαία ακαδημαϊκή ματιά χάρη στην οποία γίνονται ενδιαφέρουσες αναγωγές από τα συγκεκριμένα γεγονότα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Η αντιπροσώπευση των οπαδών ήταν ένα σχετικά προβληματικό σημείο. Μιλάνε λίγοι και όσοι μιλάνε δεν μοιράζονται τον ίδιο χρόνο. Αν δει κανείς το ντοκιμαντέρ, μπορεί να εξηγήσει την επιλογή, ενώ και ο ίδιος Αλευράς –στη συζήτηση που ακολούθησε μετά την προβολή στο Τριανόν- είπε ότι μίλησε με πολύ περισσότερους, αλλά αντιμετώπιζε από μέρους τους μία επαναλαμβανόμενη δυσθυμία και αμφιθυμία. Ωστόσο, ευτυχώς, οι συντελεστές δεν πτοήθηκαν από αυτή τη δυσκολία και διαχειρίστηκαν το υλικό τους εξαιρετικά αποτελεσματικά κερδίζοντας το στοίχημα του ρυθμού. Σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό έχει καθοριστική συμβολή η παρουσία δύο συγκεκριμένων προσώπων, που εμφανίζονταν πάντα μαζί στα πλάνα. Δεν θα ήταν σωστό να αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους, δεδομένου ότι ο ίδιος ο δημιουργός δεν ήθελε να τις αποκαλύψει στη συνέντευξή του στο HUMBA!, αλλά κυρίως επειδή ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ είναι στον πυρήνα του μια καλλιτεχνική δημιουργία: οι αλλαγές στο ρυθμό, οι ανατροπές στην αφήγηση, η μουσική (εξαιρετική εν προκειμένω) και η όλη του «θερμοκρασία» αποτελούν βασικά συστατικά του και θα ήταν κρίμα να καούν.
Παρόλα αυτά και χωρίς την παραμικρή διάθεση για σπόιλερ, νομίζω ότι μπορεί κανείς να σταθεί στην επιλογή της ΠΑΕ Ολυμπιακός να μην εκπροσωπηθεί, παρά τις επίμονες προσπάθειες των συντελεστών. Μία επιλογή αναμενόμενη για ένα μικρόκοσμο που έχει μάθει να λειτουργεί με περισσότερη άνεση κεκλεισμένων των θυρών, μέσω ψιθύρων και διαρροών, παρά σε συνθήκες ανοικτού διαλόγου, στον οποίο μάλιστα δεν έχει καθορίσει εκ των προτέρων την ατζέντα της συζήτησης. Με τη σιωπή της, η ΠΑΕ επέλεξε -το ρήμα δεν είναι τυχαίο, τουλάχιστον αυτό κατάλαβα απ’ όσα είπε στη συζήτηση ο Αλευράς- να αφήσει να μιλήσουν άλλοι για λογαριασμό της. Και αυτή ακριβώς η επιλογή ήταν πολύ πιο ουσιώδης ως συμβολή στο ντοκιμαντέρ από οτιδήποτε και αν έλεγε κάποιος εκπρόσωπός της μπροστά την κάμερα. Συνοψίζει τον κυνισμό της, την αμετροέπεια της και την αδιαφορία της για την άλλη άποψη. Δεν αποκλείεται μέσα στο ελληνικό ποδόσφαιρο να κυκλοφορεί μια ιδιότυπη εκδοχή του Ντόριαν Γκρέι: η ΠΑΕ Ολυμπιακός τρέφεται από την εγχώρια ηγεμονία της, από τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ, από τις νίκες που πρέπει να γίνουν, από τα τρόπαια, από την αδυναμία των αντιπάλων της και την ίδια στιγμή το πορτραίτο της, η δημόσια εικόνα της σε όλα τα επίπεδα, γίνεται όλο και πιο αποκρουστικό. Ζει τη δική της πλάνη. Νομίζει ότι όσα γίνονται μέσα στο Καραϊσκάκη επιβάλλουν τη λήθη για όσα συμβαίνουν έξω από το Καραϊσκάκη.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
[…] ή αυτό το συμβαίνει στις κερκίδες του Καραϊσκάκη (που κάποιοι μάλιστα το παρουσίασαν σε βάθος) και η όλη αυτό-εργαλειοποίηση για τους σκοπούς και τα […]
[…] ή αυτό το συμβαίνει στις κερκίδες του Καραϊσκάκη (που κάποιοι μάλιστα το παρουσίασαν σε βάθος) και την όλη αυτό-εργαλειοποίηση για τους σκοπούς και […]