Σκόπευτρο

25 Μαΐου 2015 § Σχολιάστε

10410169_364999267036864_7952736801441501825_n

φωτό από το old football pictures

Σαν σήμερα το 1938 είχε γεννηθεί ο Ρέιμοντ Κάρβερ. Μία παλιά φωτογραφία από μια περιοδεία της Γιουνάιτεντ στις ΗΠΑ του ’50, την εποχή δηλαδή που ο Κάρβερ έγραφε για τις ατομικές τραγωδίες στα αμερικανικά προάστια, ήταν αρκετή για να αρχίσει ο «Μπέργκαμπ» να κάνει τα δικά του. Εξάλλου, Πτήσεις είσαι αφού.

Ένας άντρας χωρίς χέρια χτύπησε την πόρτα μου να μου πουλήσει μία φωτογραφία του σπιτιού μου. Αν εξαιρέσεις του γυαλιστερούς γάντζους, ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος γύρω στα πενήντα.

«Πώς τα έχασες τα χέρια σου;», ρώτησα, αφού μου είπε τι ήθελε.

«Αυτό είναι άλλη ιστορία», είπε. «Τη θέλεις αυτή τη φωτογραφία, ναι ή όχι;»

«Πέρνα μέσα» είπα. «Μόλις έφτιαξα καφέ»

Είχα φτιάξει και λίγο ζελέ, αλλά δεν του το είπα.

***

«Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό; Να πιάσεις κάποιον μέσα στη φωτογραφία μαζί με το σπίτι; Συνήθως είμαι πίσω».

«Συνεχώς» είπε. «Είναι σίγουρο ότι θα πουληθεί. Μερικές φορές με βλέπουν να τραβώ το σπίτι κι έρχονται έξω να σιγουρευτούν ότι τους έχω στη φωτογραφία. Καμία φορά η νοικοκυρά θέλει να τραβήξω το μορφονιό της να πλένει το αμάξι του. Ή πάλι μπορεί ο πιτσιρικάς να δουλεύει τη μηχανή του γκαζόν και η κυρία φωνάζει Τράβα τον, τράβα τον, κι εγώ τον τραβάω. Ή να ‘ναι όλη η οικογένεια μαζεμένη στη βεράντα για το μεσημεριανό της και Παρακαλώ, μπορείτε;».

***

Πήγαμε έξω. Ρύθμισε το φακό του. Μού είπε που να στηθώ και ξεκινήσαμε. Πήγαμε από την πίσω μεριά. Δουλέψαμε με σύστημα. Κάποιες φορές κοίταζα πλάγια. Άλλες πάλι, κατευθείαν στο φακό. Καλά που βγήκαμε έξω.

«Ωραία» έλεγε. «Πολύ ωραία. Αυτή βγήκε πραγματικά πολύ καλή. Για να δούμε» είπε, αφού κάναμε το γύρο του σπιτιού και ήρθαμε ξανά στην μπροστινή αυλή. «Είναι είκοσι. Θες κι άλλες;»

«Δυο τρεις ακόμα», είπα. «Στη σκεπή. Θ’ ανέβω πάνω κι εσύ να με τραβήξεις από δω κάτω».

«Χριστέ μου» είπε. Κοίταξε πάνω κάτω στον δρόμο. «Άντε, καλά, ξεκίνα –αλλά πρόσεχε».

«Έχεις δίκιο» είπα. «Σηκώθηκαν και την κοπάνησαν. Τα πήραν όλα, δεν άφησαν τίποτα. Μέσα είσαι».

Ο άντρας δίχως χέρια είπε: «Δεν χρειαζόταν να πεις τίποτα. Το ‘ξερα από την πρώτη στιγμή που άνοιξες την πόρτα». Κούνησε τους γάντζους μπροστά μου. «Μοιάζει να σου τράβηξε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια! Σου ‘κοψε τα πόδια. Κοίτα δω! Να τι σου αφήνει. Γάμησέ τα», είπε. «Θ’ ανέβεις πάνω στη σκέπη ή όχι; Πρέπει να πηγαίνω», είπε ο άντρας.

Ρέιμοντ Κάρβερ, Σκόπευτρο (από τη συλλογή Αρχάριοι, μτφ. Γιάννης Τζώρτζης, εκδ. Μεταίχμιο)

Tagged: ,

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

What’s this?

You are currently reading Σκόπευτρο at Οι πτησεις του Μπεργκαμπ.

meta

Αρέσει σε %d bloggers: