Lost & Found: Ξέρουμε τι έφταιξε στα Φερόε
15 Ιουνίου 2015 § Σχολιάστε
Νέος προορισμός για τις Πτήσεις του Μπέργκαμπ! Κάθε εβδομάδα θα προσγειώνονται στο φιλόξενο ΣΠΟΡΤculture και μέσα από τη στήλη Lost and Found θα βρίσκουν απαντήσεις σε ξεχασμένες ερωτήσεις.
Στο εκτός έδρας με τα Φερόε το 1994, η εθνική είχε αγωνιστεί σε άλλο γήπεδο. Σκέφτηκε κανείς μήπως αυτό επηρέασε σημαντικά τους διεθνείς;
Πράγματι, εκείνο το ματς του 1994 είχε διεξαχθεί στο Σβανγκάσκαρο (φωτό) -ή κάπως έτσι, να μας συγχωρείτε, τα «φεροϊκά» μας είναι κάπως φτωχά. Πρόκειται για ένα μικρό γηπεδάκι στο Τοφτ, χωρητικότητας 6.000 θέσεων, και έδρα της θρυλικής Β68 Τοφτ. Παρεμπιπτόντως, σε εκείνο τον αγώνα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ενώ το τελικό σκορ 1-5 είναι η μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη της εθνικής Ελλάδας. Υπάρχουν λοιπόν δεσμοί με το χώρο, μια αύρα, την οποία δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Πέρα από την αύρα όμως, υπάρχει και ένα μυστικό. Το Σβανγκάσκαρο είναι χτισμένο πάνω ακριβώς στον ωκεανό. Τόσο πάνω, ώστε πίσω από τη μία εστία δεν υπάρχει καν χώρος για κερκίδα. Σύμφωνα με το μύθο, το συρματόπλεγμα πίσω από τέρμα δεν αρκεί και έτσι σε επίσημους αγώνες επιστρατεύονται μικρές βάρκες για μαζεύουν τις μπάλες από τη θάλασσα. Σε αυτή την περίπτωση επομένως, δύο τρεις παίκτες των Φερόε δεν θα βρίσκονταν στην αποστολή του αγώνα, διότι πολύ απλά θα έπρεπε να είναι στο πόστο με τις βάρκες. Με αυτές τις τόσο σημαντικές απουσίες, ένα «χ» θα το έπαιρνε η Ελλάδα.
Τώρα που έχει Κόπα Αμέρικα, ποιος είναι ο πλήρης ορισμός για τον «λατινοαμερικάνο» επιθετικό;
Μπορεί να μοιάζει εύκολο, δεν είναι όμως. Ας πούμε η ταυτότητα του Ταρντέλι (όχι του Ιταλού προφανώς) γράφει «λάτιν επιθετικός». Το ίδιο γράφει και εκείνη του Νεϊμάρ. Πόση σχέση έχουν όμως μεταξύ τους; Δεν χρειάζεται απάντηση, ρητορική η ερώτηση. Μιας και αναφέρθηκε το Κόπα Αμέρικα πάντως, ένα καλό παράδειγμα είναι το εξής: λατινοαμερικάνος επιθετικός είναι αυτός που έχει την ικανότητα να ντριμπλάρει σε ελάχιστο χώρο και χρόνο πάνω από τρεις αμυντικούς της αντίπαλης ομάδας, ξέρει ότι μπορεί να το κάνει και θα το κάνει όσες φορές χρειαστεί (συνήθως δύο με τρεις) μέχρι να πετύχει αυτό που έχει στο μυαλό του. Αν δεν πετύχει αυτό που έχει στο μυαλό του ή αν δεν έχει τίποτα στο μυαλό του (είναι πολύ πιθανό κι αυτό), τότε πέφτει μήπως και κερδίσει πέναλτι. Για να μην το ξεχάσουμε: Αλέξις Σάντσες είναι το όνομά του.
Είδα την ενδεκάδα της Βραζιλίας στο ματς με το Περού και δεν μπορώ να μην ρωτήσω: γιατί παίζει ακόμα μπάλα ο Φρεντ;
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Ο Φρεντ που αγωνίστηκε κόντρα στο Περού είναι ο Frederico Rodrigues de Paula Santos – καμία σχέση δηλαδή με τον Frederico Chaves Guedes, τον γνωστό, δηλαδή Φρεντ, τον Φρεντ της Λυών, τον Φρεντ με το μουστάκι, τον Φρεντ που ήταν τόσο λίγος πριν από έναν χρόνο όταν ηγήθηκε, τρομάρα του, την επίθεση της εθνικής του ομάδας στο εντός έδρας Μουντιάλ της Βραζιλίας. Δεν θα ξαναπαίξει στη «σελεσάο», αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει. Παίζει, πάντως, ακόμα μπάλα στην Φλουμινένσε, με τη φανέλα της οποίας συνεχίζει να σκοράρει ασταμάτητα, σε σημείο να αναρωτιέσαι μήπως τελικά έφταιγε το μουστάκι. Τέλος πάντων, ο νέος Φρεντ είναι 22 χρονών, μεσοεπιθετικός, ένας από την στρατιά Βραζιλιάνων της Σαχτάρ – η συμμετοχή του απέναντι στο Περού ήταν η τέταρτη με την εθνική ανδρών της χώρας του. Για την ιστορία υπάρχουν (αν δεν μας έχει ξεφύγει κανένας) άλλοι τρεις εν ενεργεία Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές ονόματι Φρεντ: ένας 35χρονος μέσος που αγωνίζεται στην Φιλαδέλφεια και το MLS, ένας 31χρονος τερματοφύλακας που παίζει στην Σάντα Κρουζ του Ρεσίφε και τέλος ένας 29χρονος κεντρικός αμυντικός που βγάζει το ψωμί του στην Γκοϊάς Εσπόρτε Κλούμπε.
Οι μόνες δυο ομάδες που έχουν ήδη εξασφαλίσει την πρόκρισή τους στο Euro του 2016 είναι η Πορτογαλία και η Σλοβακία. Μα καλά, η Σλοβακία;
Πρώτα από όλα δεν έχουν εξασφαλίσει την πρόκρισή τους αλλά ότι δεν θα πέσουν κάτω από την τρίτη θέση, κάτι που σημαίνει ότι έχουν εξασφαλίσει ότι ακόμα κι αν όλα στραβώσουν αύριο το πρωί, θα δώσουν αγώνα μπαράζ. Η Πορτογαλία και η Σλοβακία, λοιπόν, μάλιστα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι με την αύξηση των ομάδων στο επόμενο Euro η πρόκριση έγινε αισθητά πιο εύκολη και ως εκ τούτου οι μεγάλες ομάδες δεν είναι ότι βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά σε κάθε παιχνίδι – θα περάσουν όπως κι αν έχει, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Είναι η χρυσή ευκαιρία των μεσαίων ομάδων να οδηγήσουν την κούρσα. Δεν είναι μόνο η Σλοβακία, η οποία λόγω λοιπών δεδομένων στον όμιλό της πρόλαβε και εξασφαλίστηκε και μαθηματικά. Δείτε τους άλλους ομίλους. Πρώτη η Ισλανδία, πρώτη η Ουαλία, πρώτη η Πολωνία, η Ρουμανία, η Αυστρία – μόνο οι Πορτογάλοι, οι Άγγλοι και οι Κροάτες θα μπορούσαν να είναι πρώτοι και στο παλαιό καθεστώς. Τώρα αν αναρωτιέστε αν συμβαίνει κάτι πολύ ιδιαίτερο στην εθνική Σλοβακίας, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με την ομάδα που τερμάτισε με δώδεκα βαθμούς λιγότερους από την εθνική μας στον όμιλο των προκριματικών του Μουντιάλ. Δηλαδή υπάρχουν, πάνω κάτω, οι ίδιοι παίκτες. Ο Σκρτέλ και ο Χάμσικ, ο Χολόσκο και ο Κούκα και οι γνωστοί μας Στοχ, Βάις και Μακ. Όσο για την Πορτογαλία, αν αποτελεί κι αυτή ερωτηματικό, η απάντηση δεν είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Χαίρω πολύ. Η απάντηση βρίσκεται στον πάγκο της.
Τελικά, ρε παιδιά, πού βρίσκεται η Τζαμάικα;
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο Έντινσον Καβάνι, η Τζαμάικα δεν βρίσκεται στην Αφρική – ούτε όμως και στη Νότια Αμερική. Αντιθέτως, θα την βρείτε στο χάρτη στη θάλασσα της Καραϊβικής, σε ευθεία γραμμή από τα νότια σύνορα του Μεξικού. Και τότε, θα αναφωνούσε μπερδεμένος ο Καβάνι με τα μάτια του να καίνε, τι διάολο κάνει στο Κόπα Αμέρικα; Γιατί το Μεξικό, θα προσθέσουμε εμείς, τι δουλειά έχουν οι Μεξικάνοι στο Κόπα Αμέρικα; Το μυστήριο λύνεται ως εξής: οι νοτιοαμερικάνοι, επειδή είναι λίγοι και επειδή βαριούνται και επειδή έτσι έχει περισσότερη πλάκα, συνηθίζουν να προσκαλούν στην διοργάνωσή τους ομάδες από διάφορα μέρη του κόσμου. Φέτος, μάλιστα, είχαν καλέσει την Ιαπωνία, η οποία όμως αρνήθηκε και μετά κάλεσαν την Κίνα, η οποία δέχτηκε (!) αλλά μετά θυμήθηκε ότι έχει να παίξει στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018 και έτσι αρνήθηκε κι αυτή. Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι δυο καλεσμένες ήρθαν από την γειτονιά. Να, όμως, μια θαυμάσια ιδέα ή αλλιώς μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία: αφού η εθνική μας έχει βαρέσει διάλυση, αντί να τρέχει μέσα στις ομίχλες στο βόρειο πόλο, δεν θα ήταν καλύτερα να έχει αυτοπροταθεί στην λατινοαμερικάνικη γιορτή; Θα υπήρχε τίποτα πιο σουρεάλ να ζήσουμε;
Έχεις και εσύ ξεχασμένες ερωτήσεις; Μπορείς να τις στείλεις εδώ ή στο μέιλ μας.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
Σχολιάστε