Euro 2016: Power Rankings #1
7 Ιουνίου 2016 § 1 σχόλιο
Οι Πτήσεις πέταξαν πάνω από τις κατασκηνώσεις των ομάδων, παρακολούθησαν τα φιλικά τους, κρυφοκοίταξαν στα αποδυτήρια, τσέκαραν τα ρόστερ και έπειτα από μια διαδικασία αμέτρητων ημερών βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουν τους 24 μονομάχους με σειρά δυναμικότητας. Επίσης, η φωτογραφία ακριβώς από πάνω έχει ξακάθαρα ειρωνικό χαρακτήρα.
Ακολουθεί το πρώτο από τα δυο μέρη, με τις ομάδες που βρέθηκαν στις τελευταίες θέσεις, από την 24η μέχρι την 13η.
24. Ουγγαρία
Εχοντας στο μυαλό μου ότι η Ουγγαρία ήταν η μοναδική ομάδα που κέρδισε η εθνική μας στα προκριματικά (και μάλιστα σε έναν αγώνα που οι Ούγγροι ήθελαν τη νίκη), η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μπορούν να σταθούν έστω και αξιοπρεπώς σε μια τελική φάση – ακόμα και σε αυτήν την τελική φάση που συμμετέχουν ομάδες όπως η Ουγγαρία (…) Τέλος πάντων, η συμπαθής ομάδα που κάποτε ήταν αυτό που ήταν, επιστρέφει στα Euro έπειτα από 44 χρόνια! Ούτε ο Γκαμπόρ Κίραλι δεν είχε γεννηθεί τότε, ο οποίος, στα 40 του σήμερα, φορώντας τη φορμίτσα του, θα κάθεται κάτω από τα δοκάρια της ομάδας του και αν μη τι άλλο θα περηφηνεύεται ότι είναι ο γηραιότερος παίκτης που αγωνιστήκε ποτέ σε Euro (ο επίσης «τερματζής» Σέι Γκίβεν ναι μεν είναι συνομήλικος του Γκάμπορ, αλλά έχασε στο νήμα την πρωτιά αφού είναι νεότερος κατά 20 μέρες). Λίγο νεότερος (37 ετών) είναι ο Ζολτάν Γκέρα που έχει «αποσυρθεί» στην Φερετσβάρος ενώ ίσως ο πιο αναγνωρίσιμος του ρόστερ είναι ο δυσπρόφερτος φορ Μπάλας Τζούτζακ, ο αρχηγός, ποδοσφαιριστής της Μπούρσασπορ. Από τη νέα γενιά περιμένουμε να δούμε τον Λάζλο Κλάινχαϊσλερ της Βέρντερ, τον λεγόμενο «Σκόουλς της Ουγγαρίας». Παρών και ο Κρίστιαν Νέμεθ (που παίζει κάπου στην Αραβία) αλλά όχι, δυστυχώς, ο Σάντορ Τόργκελε, παρά το γεγονός ότι παίζει ακόμα μπάλα. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η Ουγγαρία έχει ένα άδειο ρόστερ, δεν μπορεί να γίνει σκληρή ή αμυντικά συμπαγής και θα επιλέξει, πιθανόν, να χαθεί παίζοντας την (μέτρια) μπάλα που μπορεί.
23. Αλβανία
Η ατάκα «κοίτα ρε πήγαν οι Αλβανοί και εμείς χάσαμε απ’ τα Φερόε» θα ακουστεί τουλάχιστον μια φορά σε κάθε παρέα την ώρα των παιχνιδιών του πρώτου ομίλου και σε γενικές γραμμές η παρουσία της Αλβανίας στο Euro αναμένεται να ξεβράσει διάφορα κόμπλεξ μας σε όλο τους το μεγαλείο. Για τους Αλβανούς, πάντως, είναι τεράστια υπόθεση (λογικές οι τιμές, βλέπε φωτο). Επί του αγωνιστικού, οι διάδοχοι του Φότη Στρακόσια, του Μπλένταρ Κόλα, του Μίλος, του Μπεκιάι και του Αλτίν Χατζί έχουν σχηματίσει μια πολύ εντάξει ομάδα που, ας σημειωθεί, τερμάτισε δεύτερη στον όμιλο, κάτι που σημαίνει ότι στο παλιό καθεστώς των 16 ομάδων θα έπαιζε μπαράζ. Θέλω να πω είναι μια χαρά η Αλβανία, τερμάτισαν πάνω από τους Δανούς και τους Σέρβους (όπου έγινε ο κακός χαμός και ο απλός κόσμος έμαθε τι είναι ένα drone). Υπάρχουν 2-3 καλοί ποδοσφαιριστές στο ρόστερ (Κάνα, Χισάι αλλά και ο Εργκους Κάτσε του ΠΑΟΚ) αλλά περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του Ταουλάντ Τζάκα, ο οποίος στην πρεμιέρα με την Ελβετία θα παίξει αντίπαλος με τον αδερφό του Γκρανίτ, σε μια περίπτωση Μπόατενγκ εναντίον Μπόατενγκ, δυο αδερφών που διάλεξαν διαφορετική πατρίδα. Οι Αλβανοί θα παίξουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, θα βγάλουν άπειρο πάθος και τσαμπουκά και πιθανόν θα χάσουν δύσκολα και τα τρία τους παιχνίδια.
22. Βόρεια Ιρλανδία
Πάμε δυο χρόνια πίσω, πριν αρχίσουν τα προκριματικά, όταν βλέποντας τους διαμορφωμένους ομίλους πιστεύαμε ότι για τις περισσότερες κανονικές ομάδες το δύσκολο θα ήταν να μην προκριθούν. «Ακόμα και η Σκοτία μπορεί να τα καταφέρει», είχε γράψει το ESPN σε ένα κείμενο για το νέο φορμάτ του Euro. Αλλά η Σκοτία κατάφερε να είναι μια από τις ομάδες που αποκλείστηκαν και όχι μόνο αυτό αλλά τα φόρτωσαν και στον πιτσιρικά που μπούκαρε στο γήπεδο για να βγάλει σέλφι με τον Λεβαντόφσκι με αποτέλεσμα οι Πολωνοί να ισοφαρίσουν στις αυξημένες, ελέω σέλφι, καθυστερήσεις. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη Βόρεια Ιρλανδία; Μα φυσικά ότι ακόμα και η Βόρεια Ιρλανδία βρίσκεται στο Euro, ακόμα και η Βόρεια Ιρλανδία τρύπωσε στο open party του Μισέλ Πλατινί. Η μικτή μικρών αγγλικών κατηγοριών (μαζί με τον Ρόι Κάρολ που αντέχει ακόμα) έδειξε κάποια αξιόλογα δείγματα γραφής στα προκριματικά, τερματίζοντας πρώτη στον δικό μας όμιλο (σιγά το δύσκολο εδώ που τα λέμε), με τον Κάιλ Λάφερτι να παίζει τουλάχιστον σαν να ήταν ο Φαν Μπάστεν. Πολύ χαιρόμαστε που θα δούμε την τίμια προσπάθεια των βορειοϊρλανδών να συνεχίζεται, αν και εκτιμούμε ότι το ταβάνι τους είναι να κλέψουν καμιά ισοπαλία.
21. Ιρλανδία
Έχει μια πλάκα που τη φορά που η Βόρεια Ιρλανδία προκρίθηκε σε τελική φάση ο βορεϊοιρλανδός Μάρτιν Ο’Νιλ θα βρίσκεται στον πάγκο της Ιρλανδίας (Republic of Ireland). Η ομάδα έκανε μια καλή σειρά παιχνιδιών πίσω από Γερμανούς και Πολωνούς και πέρασε στο μπαράζ τους ξεφούσκωτους Βόσνιους (μέσα στην ομίχλη, βλέπε φωτο επάνω) αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ακριβώς σούπερ, με κάτι 30κάτιδες αστέρες χαμηλού φωτισμού να την κρατάνε με κόπο σε ένα επίπεδο ανταγωνιστικότητας. Παρά, βέβαια, το ότι οι περισσότεροι είναι αρκετά έμπειρα παιδιά (Γουίλαν, Ο’Σι, Λονγκ, Μαγκίντι αλλά και ο μέγας 35άρης Ρόμπι Κιν – συνολικά έχουν την γηραιότερη ομάδα της διοργάνωσης) έχουν ένα λάιτ στοιχείο στο παιχνίδια τους που πιθανόν εκπορεύεται από τον ενθουσιασμό τους. Ή τον ενθουσιασμό της εξέδρας τους που συνήθως είναι η ομορφότερη και πιο αστεία σε κάθε τουρνουά. Ζούμε για ένα τελευταίο βέλος του Ρόμπι Κιν αλλά θα το θεωρήσουμε ένα μικρό κατόρθωμα αν κατορθώσουν να πάρουν περισσότερο από έναν βαθμό.
20. Ρουμανία
Η αιώνια επιστροφή του Ανχελ Ιορντανέσκου. Τρίτη θητεία στον πάγκο της πατρίδας του για τον άνθρωπο που κάποτε έφαγε όλη τη βροχή της Αττικής στο κεφάλι, μαζί με δυο γκολ του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Παλιές ιστορίες. Ο Ιορντανέσκου είναι ένας μάλλον μέτριος προπονητής, αν κρίνουμε και από την καριέρα που (δεν) έκανε, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε ένας κύριος όταν είδε την ομάδα του να σκαρφαλώνει εντελώς παράλογα στην έβδομη θέση του ράνκινγκ της FIFA! «Δεν είμαστε η έβδομη καλύτερη ομάδα στον κόσμο», παραδέχτηκε ο Άγγελος. «Ακόμα και οι παίκτες μας που αγωνίζονται στα μεγάλα πρωταθλήματα είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παίκτες των μικρών ομάδων». Τι άλλο να πούμε; Η Ρουμανία έπαιξε ένα αποδοτικό αλλά φριχτό ποδόσφαιρο στα προκριματικά, πετυχαίνοντας μόνο 11 γκολ (τα λιγότερα ανάμεσα στις ομάδες που προκρίθηκαν μαζί με την Ουγγαρία και την Ουαλία) αλλά δέχτηκε μόλις 2, τα λιγότερα όλων. Η αλήθεια είναι ότι η Ρουμανία δεν χάνει εύκολα, παίζει πολύ σφιχτά και έχει έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα (Ταταρουσάνου) αλλά για να περάσει θα πρέπει να βάλει και κανένα γκολ. Ισως της φτάνει ένα. Με την Αλβανία. Περνάει ως τρίτη και στα νοκ άουτ παίζει την άμυνα της ζωής της με τα στοιχηματζίδικα να αποσύρουν το under. Τέλος, μόνο συγκίνηση για τον κύριο με το νούμερο 17. Στα 36 του χρόνια. Ο Λουτσιάν Σανμαρτεάν.
19. Τουρκία
Οι Τούρκοι πέρασαν με την ψυχή στο στόμα, με τον άρχοντα των οριακών καταστάσεων Φατίχ Τερίμ να θριαμβεύει και πάλι – ο άνθρωπος είναι ένας από τους μεγάλους γκουρού των ευρωπαϊκών γηπέδων και οι Τούρκοι είναι πολύ τυχεροί που θα αντικρίζουν το βλοσυρό του βλέμμα κάθε φορά που θα γυρνούν προς τον πάγκο τους. Είναι, επίσης, τυχεροί που έχουν στο κέντρο τους τον Αρντά, ο οποίος μπορεί να μην έκανε καλή πρώτη χρονιά στην Μπάρτσα αλλά αυτό ίσως είναι το έξτρα κίνητρο για να είναι, όπως το 2008, ένας από τους παίκτες που αφήνουν το ίχνος τους στη διοργάνωση. Στα χαφ υπάρχει και ο Σαχίν (Ντόρτμουντ) και ο Τσαλχάνογλου (Λεβερκούζεν) αλλά πέραν αυτών η ομάδα δεν έχει το ταλέντο των προηγούμενων ετών. Εχουν ένα θεματάκι με τους μπακ τους ενώ και μπροστά δεν βλέπουμε τίποτα πολύ αξιόλογο πέραν του Γιλμάζ, ο οποίος όμως καθώς περνάει πλέον τους χειμώνες του στην Κίνα μας αναγκάζει να τον αντιμετωπίζουμε με μια κάποια δυσπιστία. Μπορεί τέλος πάντων αγωνιστικά να είναι γεμάτοι κενά, όμως η νοοτροπία με την οποία παραδοσιακά αντιμετωπίζουν τα μεγάλα τουρνουά είναι τέτοια που ποντάρουμε ότι θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Σε έναν όμιλο που ρεαλιστικά είναι για να έρχονται τέταρτοι (Ισπανία, Κροατία, Τσεχία), θα βγάλουν την ψυχή των άλλων τριών για να κερδίσουν μια θέση που θα δίνει πρόκριση.
18. Σλοβακία
Δεν έχω ιδέα αν η παρακάτω διαπίστωση αφορά μόνο το ποδόσφαιρο ή αν ισχύει γενικότερα για τους συγκεκριμένους λαούς: αν οι Τσέχοι είναι τα καλά παιδιά με τις χωρίστρες και τις χαριτωμένες φατσούλες, οι Σλοβάκοι είναι οι αγριεμένοι τύποι με τον τσαμπουκά και την τρέλα. Ο Σκρτέλ, ο Ντούριτσα, ο Μίροσλαβ Στοχ και ο Χάμσικ, ο Ρόμπερτ Μακ, ο Κούκα. Γυαλίζει το μάτι τους. Αρκετά γεμάτο και ισορροπημένο ρόστερ, μπόλικο ταλέντο, ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, μια πολύ δυνατή πορεία στα προκριματικά (νίκησαν και τους Ισπανούς) αλλά και πάλι κάτι λείπει. Κάτι δεν έχουν οι Σλοβάκοι. Κάτι που έχουν, ας πούμε, οι Τσέχοι. Μια καλλιεργημένη ποδοσφαιρική κουλτούρα, την αυτοπεποίθηση της τεχνογνωσίας, την ψυχραιμία στις κρίσιμες στιγμές. Η χώρα πάντως βγάζει παίκτες, μυρίζει ποδόσφαιρο, μπορεί φέτος να μην προχωρήσουν από τον όμιλο (όχι απίθανο πάντως) αλλά σταδιακά αποκτούν οντότητα και γενικώς έχουν το ενδιαφέρον τους.
17. Ουκρανία
Οσο ενδιαφέρον δεν είχαν όλα τα προκριματικά μαζί, το είχε η ρεβάνς του μπαράζ της Ουκρανίας με τη Σλοβενία. Το πρώτο ματς το είχαν πάρει οι Ουκρανοί με 2-0 αλλά στη Λουμπλιάνα το παιχνίδι ξεκινάει με γκολ των γηπεδούχων από νωρίς. Και πάει ογδόντα λεπτά στο όριο. Ροντέο. Το τελείωσε στις καθυστερήσεις ο Γιαρμολένκο, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής αυτής της ομάδας, μαζί με τον Κονοπλιάνκα και τον γερο-Τίμοσουκ. Μια ομάδα χωρίς άλλα σημαντικά σημεία αναφοράς – ο τρίτος τερματοφύλακας της ομάδας, έτσι για το γούρι, λέγεται Σεβτσένκο. Σε μεταβατική κατάσταση η Ουκρανία, χωρίς δείγματα ότι αυτή η μετάβαση θα καταλήξει σε κάτι καλό. Εχουν την ικανότητα να περάσουν στα νοκ άουτ πάντως αλλά γενικώς δεν.
16. Ελβετία
Είναι μια νέα εποχή για τους Ελβετούς μετά τα έξι ευτυχισμένα χρόνια με τον Ότμαρ Χίτσφελντ – ο Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς είναι ο νέος κόουτς, ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει χρόνια στο ελβετικό πρωτάθλημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ρόστερ παραμένει γεμάτο σημεία για να σταθεί κανείς, από το καλύτερο δεξί μπακ στον κόσμο Στέφαν Λιχστάινερ μέχρι τον Γκράνιτ Τζάκα που μόλις μετακόμισε στην Αρσεναλ και τον Σερντάν Σακίρι που αν δεν θέλει να πάθει κατάθλιψη θα πρέπει να κάνει κάτι για να ξαναβγεί στην επιφάνεια. Το βασικό πρόβλημα των Ελβετών παραμένει ότι δεν μπορούν να βρουν έναν καλό σέντερ φορ ώστε να λυθεί λίγο η επίθεσή τους (στα προκριματικά έβαλαν βέβαια 24 γκολ αλλά τα 11 από αυτά ήταν στον Αγιο Μαρίνο) σε αγώνες που δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη ομάδα. Επίσης κάπως θα πρέπει να αποβάλουν αυτή τη σκιά της βαρετής ομάδας που πλανάται, καθόλου άδικα, από πάνω τους. Γιατί η μοίρα των βαρετών ομάδων είναι η εξής: στην καλύτερη περίπτωση προχωράνε μέχρι το σημείο που ο μέσος φίλαθλος αρχίζει να μετατρέπει ό,τι βλέπει σε μελλοντικές αναμνήσεις.
15. Ουαλία
Αν οι βρετανοί αποφάσιζαν να κατέβουν με μια ομάδα στο Euro, αντλώντας παίκτες από όλες της χώρες του Νησιού, το πιθανότερο ρόστερ θα ήταν ίδιο με αυτό της Αγγλίας μαζί με τον Ααρον Ράμσεϊ και τον Γκάρεθ Μπέιλ. Και αν έπρεπε να διαλέξουν μόνο έναν, θα διάλεγαν τον Ράμσεϊ. Η δουλειά που κάνει ο μέσος της Αρσεναλ (δηλαδή να γεμίζει με ποιότητα το μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου) δεν την κάνουν παρά μόνο 4-5 άλλοι στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Η φήμη του αδικείται λίγο καθώς δεν έχει κάνει ποτέ του μεταγραφή ώστε να κερδίσει έξτρα πρωτοσέλιδα, είχε εκείνον τον τεράστιο τραυματισμό που παναγία μου και επίσης, το πιο σημαντικό, το ταλέντο του χάνεται κάπως μέσα στην γενική μετριότητα της Αρσεναλ. Και τώρα λοιπόν που τελείωσε το πλέξιμο του εγκωμίου του Ράμσεϊ, ας το συνεχίσουμε: με αυτόν στον άξονα και τον Μπέιλ μπροστά, η Ουαλία έχει δυο παίκτες που την ανεβάζουν επίπεδο και την βοηθούν να ξεχωρίζει από τους μικρούς. Η Ουαλία θα παίξει τα ρέστα της για μια ιστορική πορεία, κάπου κάπως θα φάει τα μούτρα της αλλά θα είναι εκεί, θα τη θυμόμαστε. «Επιλέγουμε Ουαλία», όπως λέει και το παραπάνω αλά Trainspotting αφισάκι που δυστυχώς βρήκαμε μισό αλλά παραήταν υπέροχο για να μην το ποστάρουμε.
14. Ρωσία
Ο 27χρονος σέντερ φορ Αρτέμ Τζιούμπα ήταν σχετικά άγνωστος σε όσους δεν παρακολουθούν ρώσικο πρωτάθλημα (δηλαδή σε όλους) μέχρι που για κάποιο λόγο τον εμπιστεύτηκε η Ζενίτ, αυτός σκόραρε σαν τρελός, πήρε θέση βασικού στην εθνική και συνέχισε να σκοράρει και πάλι σαν τρελός. Ένα θωρηκτό κοντά στα δυο μέτρα. Μια αποκάλυψη. Μαζί με τον Κοκόριν και τον Σμολόφ (δυο λίγο τρελούτσικους αλλά ταλαντούχους επιθετικούς) σχηματίζουν μια πολύ ενδιαφέρουσα γραμμή στην επίθεση. Οσο, βέβαια, πηγαίνουμε προς τα πίσω, το ρόστερ μοιάζει με τα υπολείμματα της φουρνιάς του ’08, της γενιάς του Αρσάβιν και των άλλων – χωρίς τον Αρσάβιν. Έχουμε λοιπόν τους αδερφούς Μπερεζούτσκι και τον Ιγκνασέβιτς στην άμυνα, τον Ακινφέεφ στο τέρμα, τον Ντενίσοφ (ο οποίος μάλλον βγήκε νοκ άοουτ βέβαια) και τον Σιρόκοφ στα χαφ. Το σημαντικό όμως είναι ότι οι Ρώσοι κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι ο Καπέλο πούλαγε τρέλα και τον έστειλαν να κάνει διακοπές αλλού, προσλαμβάνοντας στη θέση του τον Λεονίντ Σλούτσκι. Μην ψάχνετε αν σας θυμίζει κάτι το όνομά του, δεν έχει σημασία. Αυτό που αξίζει να ξέρετε είναι ότι στα 19 του χρόνια (τώρα είναι 45) ξεκινούσε μια καριέρα στη θέση του τερματοφύλακα, η οποία τερματίστηκε άδοξα όταν έπεσε από ένα δέντρο προσπαθώντας να σώσει τη γάτα ενός γείτονα. Η γάτα, όπως λέει ο ίδιος, σώθηκε.
13. Τσεχία
Είναι η μοναδική ομάδα των 24ων που στα προκριματικά δέχτηκε γκολ σε όλα της τα παιχνίδια. Αυτό δεν την εμπόδισε να τερματίσει πρώτη στον όμιλό της και μάλιστα τελειώνοντας τους αγώνες κερδίζοντας (άνετα) μέσα στην Ολλανδία, σε ένα ματς που οι γηπεδούχοι ήθελαν μόνο τη νίκη για να ελπίζουν σε πρόκριση (τελικά δεν θα τους έφτανε ούτε η νίκη). Τέλος πάντων, το ρόστερ των Τσέχων δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, με τον Τσεχ στο τέρμα, τον Ροσίτσκι να κάνει ακόμα τα δικά του σε ρόλο απόλυτου ηγέτη-πλεϊμέικερ, τον Βλάντιμιρ Νταρίντα της Χέρτα στα χαφ να είναι το πιο φρέσκο όνομα. Μαζί τους βρίσκονται μερικοί ακόμα ρολίστες από το κάτω ράφι που όμως κάνουν καλά τη δουλειά. Παρά την εμφανή έλλειψη ποιότητας, η Τσεχία είναι μια καλά δουλεμένη ομάδα, λειτουργική, βγάζει φάσεις, ξέρει τι της γίνεται, ικανή να κοντράρει τους μεγάλους και να μην τρομάξει απ’ τους μικρούς – το κρέντιτ στον προπονητή Πάβελ Βρμπα που έχει εξαιρετικό όνομα στη χώρα του.
Το δεύτερο μέρος προσεχώς!
Γενικώς δεν ντρεπόμαστε να πέφτουμε έξω σε όσα γράφουμε, τίμη μας και στο Μουντιάλ, τιμή μας και στο Κόπα Αμέρικα.
Οι πτησεις του Μπεργκαμπ 
[…] To πρώτο μέρος. […]